«Δεν πρέπει μόνο να εξηγήσουμε τον κόσμο. Πρέπει και να τον αλλάξουμε» Κ.Μάρξ
Είναι μερικοί άνθρωποι που έχουν το χάρισμα, ή το ελάττωμα αν θέλετε, να σκέφτονται φωναχτά. Είναι κάποιοι άλλοι που τους χαρακτηρίζει το προσόν ή το μειονέκτημα κατ΄ άλλους να σκέφτονται δυο φορές πριν μιλήσουν ή αποφασίσουν για κάτι. Είναι κάποιοι που η αντοχή και η αποδοτικότητα τους έχει καταπλήξει φίλους και αντιπάλους, από το πρώτο τους ξεκίνημα. Ο Κάρλ Μάρξ γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1818 στο Τρίερ της Γερμανίας, πέθανε στις 14 Μαρτίου 1883 στο Λονδίνο και 125 χρόνια από τον θάνατο του, δεν θα είχε λόγω ύπαρξης ή αναφοράς, αν απλά αναφερόταν ως βιογραφία ενός ακόμη επωνύμου! Σημασία έχει αυτό που άφησε με το «κεφάλαιο», τον «ιστορικό υλισμό», την «υπεραξία», ιχνηλατώντας σαν ιστορικό υποκείμενο πάνω στην ιστορία του μέλλοντος και αφήνοντας σημάδια που ακόμα και σήμερα κάνουν πολλούς να στοχάζονται! Σκεφτόταν φωναχτά, κάτι που προκαλούσε τους «έχοντες», για να ζητείται η απέλαση του «εντός 24 ωρών» από χώρα σε χώρα και πάντα πριν μιλήσει βουτούσε το μελάνι της γλώσσας δυο φορές στον εγκέφαλο του. Οι θέσεις του Κ.Μάρξ «γέννησαν» το κοινωνικό κίνημα της απελευθέρωσης των μαζών, μια θεωρία που την εκμεταλλεύτηκαν και την «έπνιξαν» στην πορεία όσοι την οικειοποιήθηκαν, για να «στήσουν» το δικό τους καθεστώς και να το παγιώσουν μέσα από συνέδρια. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ προφητικά γράφει μέσα από τις φυλακές μεταξύ 11916-1917: «Κατά βάθος , νιώθω πολύ πιο ευχάριστα στην γωνίτσα ενός κήπου, ή σε έναν κάμπο ξαπλωμένη στα χόρτα, παρά σε ένα συνέδριο του κόμματος. Σε σένα μπορώ να τα λέω αυτά, αφού δεν θα τρέξεις να με υποψιαστείς ότι προδίδω τον σοσιαλισμό. Το ξέρεις ότι παρ΄όλα αυτά, ελπίζω να πεθάνω στο πόστο μου. Σε μια οδομαχία ή σε ένα κρατητήριο». …Παρά σε ένα συνέδριο του κόμματος! Άλλο η καθαρότητα του αγώνα στο οδόφραγμα και άλλο τα στημένα συνεδριακά λόγια!
Ο Κ.Μάρξ εξυμνήθηκε και συκοφαντήθηκε όσο κανείς. Δυο στρατόπεδα, δυο κόσμοι διαφορετικοί. Οι μεν να «στήνουν» τον μαρξισμό στο απόσπασμα, χρεώνοντας του τα παγωμένα γκουλάγκ, ενώ οι δε να τον κάνουν σημαία! Κανείς όμως δεν τον πίστεψε αληθινά, έως την ώρα που η ρεβάνς ενός ουτοπιστή ήρθε στο προσκήνιο. Όταν γκρεμίστηκε το τείχος του Βερολίνου, θα έπρεπε οι νικητές να έχουν παραδώσει τον Μάρξ και τις ιδέες του στη λήθη και την περιφρόνηση. Άλλωστε οι ιδέες του είχαν επιμελώς κατασυκοφαντηθεί για πολλές 10/ετίες από τους δήθεν φίλους του, τους κόκκινους τσάρους της Ε.ΣΣ.Δ. Αυτούς που προδώσαν μια ολόκληρη επανάσταση αθώων και μετά εβδομήντα χρόνια την παρέδωσαν στην Ρωσική μαφία του Γέλτσιν. Το τείχος μπορεί να γκρεμίστηκε το 1989, αλλά οι νικητές δεν φαίνεται να χαίρονται άλλο. Βλέπουν το νέο καθεστώς να οδηγείται σε βαρβαρότητα, με πλημμυρίδα ανέργων και ανέχειας. Μια παγκοσμιοποίηση χωρίς όρια και τον πλούτο στα χέρια λίγων. Ο απόηχος του “89 ξεσκεπάζει την αδικία, πιστώνοντας την μεγάλη οικονομική-παγκόσμια-κρίση στους «έχοντες». Οι ευαγγελιστές της παγκοσμιοποίησης ψάχνουν και ερμηνεύουν τα αδιέξοδα του «υπαρκτού καπιταλισμού» με μαρξιστικούς πλέον όρους και με δόσεις Κευνσιανής δεοντολογίας! Από τον Τζώρτζ Σόρος, το Δ.Ν.Τ., τον πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας και τον Φράνσις Φουκογιάμα, όλοι ανακαλύπτουν την μεγάλη φάρσα της ιστορίας. ΕΙΝΑΙ Η ΡΕΒΑΝΣ ΕΝΟΣ ΟΥΤΟΠΙΣΤΗ για την αλλαγή στον κόσμο. Τι είναι αυτό που είπε ο Κ.Μάρξ και ποτέ δεν εφαρμόστηκε; Ποιο ήταν το ηθικό αίτημα; Μια παγκόσμια κοινωνία δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, ελευθερίας και δημιουργίας. Έναν κόσμο που το μόνο που είχε να χάσει, ήταν οι αλυσίδες του. Όπως έγραψε ο Σωκρ.Τσιχλιάς: «Αυτονόητα είναι ανόητοι όσοι επιχειρούν σήμερα δογματικά να συλλαβίσουν ότι ονειρεύτηκε ο Μάρξ. Απαιτεί ελευθερία, ορίζοντες και τρέλα, το απλησίαστο για να σιμώσει. Αλλιώς τρομάζει και το βάζει στα πόδια». Το παραμύθι μεταξύ των δυο κόσμων, Ανατολής και Δύσης, έχει τελειώσει το 1989, με το «τείχος» να γίνεται ο τάφος της κοκκινοσκουφίτσας. Η «νέα εποχή» που θα έφερνε το τέλος των διαχωριστικών γραμμών, θα άνοιγε τις πόρτες στην ελεύθερη αγορά, θα χόρταινε την πείνα του κόσμου, ξεσκεπάστηκε με το πρόσφατο οικονομικό κράχ.
Τα οικονομικά αδιέξοδα σήμερα δικαιώνουν πλήρως τον Κ.Μάρξ, ώστε ο Τζ. Σόρος δεν διστάζει άλλο να πει: «Οι αγορές συρρικνώνουν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων όντων (εργατικά χέρια) και της φύσης(γη), σε εμπορεύματα». Αποτιμώντας τις μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο σήμερα, καταλήγουμε ότι είναι εταιρείες και όχι χώρες και οι πωλήσεις τους ξεπερνούν το ΑΕΠ μεγάλων χωρών. Τακτική των εταιρειών είναι να επιζητούν την αύξηση της παραγωγικότητας, γι΄αυτό ο Κ.Μάρξ έλεγε πως «όσο πιο πολύ αυξάνεται η παραγωγικότητα, τόσο πιο πολύ αυξάνονται οι άνεργοι». Τι ζητάνε οι «έχοντες» σήμερα; Αύξηση παραγωγικότητας, χαμηλό πληθωρισμό, φτηνά εργατικά χέρια. Η θεωρία της ελεύθερης αγοράς! Το αποτέλεσμα; Η παγκόσμια οικονομική κρίση! Οι πολιτικοί; Όπως είχε πει στην 10/ετία του ¨90 ο πρόεδρος της Γερμανικής Κεντρ. Τράπεζας Χάνς Τιμμάγιερ: « Οι πολιτικοί βρίσκονται ήδη υπο τον έλεγχο των χρηματιστηριακών αγορών». Να που ο Μαρξ δικαιώνεται και πάλι από τους προφήτες της Ελεύθερης Αγοράς : « Αναγκαιότητα χρησιμοποίησης του Μαρξισμού ως μέσου ανάλυσης των αδυναμιών του καπιταλιστικού συστήματος» (Γουώλ Στρήτ Τζορναλ). Μπορεί ο Κ.Μάρξ να προδώθηκε από τις χώρες που αυτοαποκλήθηκαν μαρξιστικές, αλλά ο Τζ. Σόρος δεν σταματά να επισημαίνει πως «Ο ανεξέλεγκτος καπιταλισμός, είναι εχθρός της κοινωνίας». Είναι η δικαίωση του Κ.Μάρξ και αυτό τον κάνει να χαμογελάει μεταθανάτια, αναλογιζόμενος ότι ο τρόπος ανάπτυξης της καπιταλιστικής παραγωγής καταλήγει «να προετοιμάζει νέες κρίσεις, πιο γενικές και πιο βαθιές και να ελαττώνει τα μέσα που έχει στην διάθεση της η αστική τάξη για να προλάβει».
Μπορεί κατά τον Αλ.Σολτζενίτσυν τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού να κατέρρευσαν, όμως τα μεγάλα προβλήματα που τα γέννησαν παραμένουν. Η συλλογική δράση είναι αυτή που μπορεί να επιφέρει λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας. Ένας νέος που λειτουργεί αποκλειστικά ατομικά, δεν υπάρχει περίπτωση να ενδιαφερθεί για τον Κ.Μάρξ. Είναι σίγουρο όμως πως αν υπάρχουν ανησυχίες και ερωτήματα για την κοινωνία και τον κόσμο, ο «προβληματισμένος» νέος να «ρωτήσει» και τον Κ.Μάρξ… Συμφωνούν σε αυτό και οι ατζέντες του σύγχρονου καπιταλισμού, Τζ.Σόρος και Φρ.Φουκογιάμα!